ophoping van stoffen. Er is sprake van accumulatie (in een orgaan, in een organisme, op een plaats enz.) als de concentratie van de betrokken stof hoger is dan die in het omringende medium.
Accumulatie treedt op als de som van aanvoer en produktie van die stof groter is dan de som van afvoer en afbraak. Bij stoffen waarbij produktie en afbraak geen rol spelen, wijst accumulatie op de werking van een retentiemechanisme (d.w.z. de stof blijft op zijn weg door het systeem ergens steken). Voorbeelden van dergelijke retentiemechanismen in de bodem zijn adsorptie- en precipitatiereacties (het uit oplossing neerslaan). Verzilting is het gevolg van accumulatie van zouten in de bodem; veenvorming is een voorbeeld van een accumulatieproces waarbij de produktie (van plantaardig materiaal) de afbraak overtreft. Accumulatie van organische bestrijdingsmiddelen treedt op als de toevoersnelheid groter is dan de afbraaksnelheid (dus vooral bij hoge persistentie van de stof).Als de accumulatie optreedt in een levend organisme of in een deel daarvan (een orgaan, weefsel), dan spreekt men van → bioaccumulatie. Voorbeelden zijn de accumulatie van vetoplosbare stoffen, zoals DDT en PCB’S vanuit het voedsel in vetweefsels; de ophoping van zware metalen in regenwormen en vissen.
