Een minilening (of flitskrediet) is een kortlopende lening, waarbij een kredietnemer een laag bedrag leent van een kredietgever. Een minilening is op korte termijn te regelen en voorziet daarom in een snelle geldbehoefte. Doorgaans worden minileningen gekenmerkt door hoge kosten, waardoor ze afgeraden worden voor mensen in financiële problemen.
Om de lage opbrengst van een minilening te compenseren verhogen kredietverstrekkers vaak de rente en de bijkomende kosten. In Nederland is er sprake van een maximaal rentepercentage dat ook geldt voor minileningen. Door dit maximale percentage zijn er in Nederland weinig aanbieders van minileningen, omdat de opbrengst van dit soort leningen voor veel kredietverleners te laag is ten opzichte van de kosten.
Een manier voor kredietverstrekkers om onder het maximale rentepercentage uit te komen is door de bijkomende kosten te verhogen. Kredietnemers kunnen deze kosten omzeilen, maar verliezen hierdoor vaak wel recht op de voordelen van een minilening. Het kan dan bijvoorbeeld langer duren voordat de lening door de kredietnemer ontvangen wordt en ook kost de aanvraag voor een lening in dat geval meer administratieve moeite.
Doorgaans moet een minilening binnen een maand (het maximum is drie maanden) afgelost worden, plus de rentekosten en eventuele bijkomende kosten. Deze constructie zorgt ervoor dat een minilening alleen interessant is voor consumenten die een uitgave in eerste instantie niet kunnen betalen, maar die wel verwachten op korte termijn genoeg inkomsten te hebben om het geleende bedrag plus rente te kunnen betalen.
Voor een minilening besluiten kredietverleners in de meeste gevallen geen kredietcontrole te doen bij het Bureau Kredietregistratie (BKR). Dit vereenvoudigt de aanvraagprocedure en maakt het voor mensen die een lage kredietwaardigheid hebben gemakkelijk om toch een lening te ontvangen.
