(idea'lismə) o.
I. [idee]
1. Wijsb. stelsel dat alleen de ideeën of de gedachten van het ik, als werkelijk aanneemt, en aan de lichamelijke wereld slechts een schijnbestaan toekent: bekend is het van Platoon. Tgst. realisme.
2. Kunst, manier van behandeling, opvatting waarbij de ideeën niet uitgeschakeld worden : een kunstenaar die het niet versmaadt, maar daarbij de werkelijkheid niet vergeet. Tgst. → naturalisme.
II. [→ ideaal II]
1. geloof aan het zedelijk ideaal en het leven, overeenkomstig dat ideaal : hij heeft alle van zich gegooid. Tgst. materialisme.
2. Verzw. idealizerende levensbeschouwing.
