(natura'lismə)
1. leer die alleen de natuur en haar krachten aanneemt nl. a. leer die alles door natuurlijke krachten verklaart onder loochening van hogere geestelijke beginselen, b. leer volgens welke alleen de natuurlijke neigingen moeten bevredigd worden.
2. richting in de kunst die een zo getrouw mogelijke nabootsing der natuur beoogt, met voorliefde voor het lagere en lelijke : geliefde onderwerpen van het zijn de vierde stand, de massa, de proletariërs, de deernen, de achterbuurten van een grote stad het fabrieksleven. Syn. realisme. Tgst. idealisme.
