Bekeringsdrang, ook wel proselitisme genoemd, is het streven om anderen tot je eigen geloof te bekeren. Wervende religies richten zich op ongelovigen om hen over te halen zich aan te sluiten.
Religies en godsdiensten verschillen in de mate waarin zij missie bedrijven. Missie, in de zin van zendingsdrift, evangelisatie, en bekeringsijver, is kenmerkend voor het Christendom en de Islam, beide van oorsprong wervende godsdiensten. Het Judaïsme, Boeddhisme en Hindoeïsme kennen naar verhouding minder bekeringsdrang.
Christendom en Islam leggen nadruk op positieve godsdienstvrijheid: uit liefde anderen overtuigen, missie bedrijven, of het zogenoemde 'zieltjes winnen'. Vele andere religies leggen de nadruk op negatieve godsdienstvrijheid, wat betekent dat zij er principieel voor kiezen mensen van een ander geloof met rust te laten. Het Joodse geloof, bijvoorbeeld, onderneemt nauwelijks pogingen om anderen van hun geloof te doen veranderen.
Daarnaast kan ook een seculier persoon, zoals een radicale atheïst, pogingen ondernemen om anderen van hun geloof in Hogere Machten te doen veranderen. Deze drang tot beïnvloeding van seculiere zijde kan botsen met de vrijheid, inclusief godsdienstvrijheid, van gelovigen.
Bekeringsdrang is niet hetzelfde als geloofsdrift. Geloofsdrift is het fanatiek verdedigen van het eigen gelijk, desnoods met geweld, zoals bijvoorbeeld bij jihadisme.
