Miljoenen jaren voordat de mens op aarde verscheen en na verloop van tijd op het idee kwam steden te bouwen, waren er al insekten, die in groepen bijeen gingen leven en het gemeenschappelijke werk onderling verdeelden. Tot deze zg. sociale insekten behoren ook de termieten.
De nesten van tropische termietensoorten zijn heel vaak twee of drie keer zo groot als een volwassen man. In minder warme gebieden liggen termietennesten verborgen in rottend hout of onder de grond.Termieten voeden zich bijna uitsluitend met hout. Voor de mens zijn ze vaak heel lastig, omdat ze de binnenzijde van stoelpoten, kasten en tafels wegvreten en alleen een heel dun buitenlaagje laten staan. Die werkwijze leidt er wel eens toe, dat een ogenschijnlijk gaaf huis plotseling instort, omdat termieten het inwendige van alle steunbalken hebben verslonden.
Een termietengemeenschap bestaat uit een koning, een koningin en duizenden, soms wel miljoenen werkers en soldaten. Jonge koningen en koninginnen hebben vleugels. Als ze volwassen worden, vertrekt een ‘koninklijk paar’ op bruidsvlucht. Na zo’n vlucht zoeken ze samen een plaats om een nieuw nest te stichten. Ze verliezen hun vleugels en de koningin begint in een onvoorstelbaar tempo eieren te leggen; soms wel 8000 per dag. Die eierproduktie gaat vaak jaren achtereen door.
De werkers en de soldaten onder de termieten hebben geen vleugels. De werkers breiden het nest steeds verder uit en verzamelen voedsel. Ze belasten zich ook met de verzorging van de koningin. De soldaten hebben grote koppen en sterke kaken en beschermen de kolonie tegen vijanden.
Termieten worden ten onrechte wel eens ‘witte mieren’ genoemd. Vooral op één punt verschillen termieten echter heel veel van mieren.
In tegenstelling tot deze laatste insektensoort maken ze in hun jeugd geen larven- en geen popstadium door. Jonge termieten, die uit het ei te voorschijn komen, zijn klein maar hebben reeds hun definitieve vorm. Naarmate ze groeien, verwisselen ze enige malen van huid. Aan dat vervellen komt een einde als het dier zijn volle grootte heeft bereikt.
Er zijn verscheidene termietensoorten. De meeste wagen zich nooit ver boven de grond en stellen zich tevreden met het dode hout, dat ze op de bodem aantreffen. Andere soorten daarentegen komen zelden op de bodem en brengen het grootste gedeelte van hun leven door in bomen of houten bouwwerken.