De meeste muziekinstrumenten behoren tot een van deze drie groepen: snaarinstrumenten, blaasinstrumenten en slaginstrumenten. Een van de uitzonderingen is de piano, die in geen van deze groepen thuishoort.
De piano is namelijk deels een snaa- en deels een slaginstrument. In het binnenste van de piano bevinden zich talrijke metalen snaren, die over een klankbodem zijn gespannen. Als de toetsen van de piano worden ingedrukt, worden die snaren aangeslagen door met vilt bedekte houten hamertjes.Het toetsenbord van een normale piano heeft 88 toetsen: 52 witte en 36 zwarte. Elk van die toetsen brengt een andere toon voort dan zijn buurman. Een gewone piano is bovendien uitgerust met twee of drie voetpedalen. Door het linkerpedaal in te drukken kan de pianist de tonen zachter laten klinken, door het rechterpedaal in te drukken kan hij ze langer laten doorklinken.
Het woord ‘piano’ is de afkorting van ‘pianoforte’. Het instrument kreeg die naam, omdat het zowel zacht (in het Italiaans ‘piano’) als sterk (in dezelfde taal ‘forte’) kon klinken. Een van de oudste piano’s ter wereld bevindt zich momenteel in het Metropolitan Museum te New York. Het is een zg. vleugelpiano, die in 1720 gebouwd werd door de Italiaanse instrumentenbouwer Bartolomeo Cristofori, de uitvinder van de piano. Behalve de vleugelpiano zijn er ook vierkante en staande pianotypen. Deze werden echter pas later geconstrueerd.
De piano is bij uitstek geschikt om in de huiskamer bespeeld te worden. Pianomuziek wordt voor twee, vier of zes handen geschreven. Een pianist zorgt in heel veel gevallen voor de begeleiding van zangers, koren of instrumenten. Hij kan bovendien deel uitmaken van een orkest of optreden als solist. Voor geen enkel instrument is meer muziek geschreven dan voor dit mooie instrument. Sommige pianisten hebben zulk een hoogte bereikt in hun spel, dat hun concerten steevast zalen vol luisteraars trekken.