De tekening laat duidelijk zien, hoe de bouw is van het menselijk oog. Het licht komt binnen door een opening, die de pupil wordt genoemd: het zwarte cirkeltje in het midden van het gekleurde gedeelte van het oog.
Onmiddellijk achter de pupil ligt de lens, die een beeld vormt op het netvlies aan de achterzijde van de oogbal. De oogzenuw verbindt het netvlies met de hersenen. Zodra er op het netvlies een beeld wordt gevormd, zendt die zenuw de lichtprikkels door naar het menselijk brein. We ‘zien’ dan.Het regenboogvlies is het gekleurde gedeelte van het oog; het bestaat uit een gordijn van spieren, dat de pupil groter en kleiner kan maken. Bij helder licht wordt de pupil kleiner; daalt de lichtsterkte van de omgeving, dan verwijdt de pupil zich om meer licht binnen te laten.
Het hoornvlies is een doorzichtig vlies, dat de oogbal beschermt. Dit vlies moet vochtig worden gehouden. Dat gebeurt door middel van het ooglid, dat telkens, als we met de ogen knipperen, een beetje traanvocht op het hoornvlies brengt. Dat vocht is afkomstig uit de traanklieren. De oogleden beschermen het oog ook tegen stof.
Veel dieren hebben ogen, die op die van de mens lijken. Sommige diersoorten echter bezitten een eenvoudiger gezichtsorgaan; andere hebben in het geheel geen ogen. Het eenvoudigste oog bestaat uit een groep lichtgevoelige cellen, die slechts licht van donker kunnen onderscheiden.
Heel merkwaardige ogen heeft de libel. Dit insekt is uitgerust met een gezichtsorgaan, dat is opgebouwd uit niet minder dan 30.000 kleine oogjes. Zo’n oogtype noemen we een samengesteld oog; heel veel insekten hebben zulke ogen.