Van alle nog levende landdieren is de olifant onbetwist het grootste en het sterkste. De beroemdgeworden circusolifant Jumbo was meer dan drie meter hoog en woog niet minder dan zes ton.
De enorme kracht van deze dieren wordt in de circuswereld vaak gebruikt om zware materiaalwagens te verplaatsen.Jumbo was een Afrikaanse olifant, in tegenstelling met de meeste olifanten in onze
dierentuinen, die uit Azië afkomstig zijn. De Afrikaanse olifant is groter dan de Aziatische, die meestal Indische olifant wordt genoemd; heeft grotere oren en indrukwekkender slagtanden. Naast deze grotere soort kent Afrika ook een kleiner ras; de zg. ‘dwergolifant’, die echter ondanks zijn naam nog een respectabele grootte bereikt.
De Indische olifant is over het algemeen rustiger van aard en laat zich gemakkelijker dresseren dan zijn Afrikaanse soortgenoot. In Azië wordt het dier dan ook al eeuwenlang gebruikt als last- en rijdier. Oosterse vorsten zijn altijd erg trots geweest op hun ‘hofolifanten’, die vaak op luisterrijke wijze werden opgetuigd. De slurf van de olifant is in werkelijkheid een vergroeide neus en bovenlip. Het dier gebruikt dit lichaamsdeel om voedsel naar de mond te brengen, om te drinken en om zijn lichaam te besproeien met water.
Olifanten voeden zich uitsluitend met plantten. Ze verzamelen met hun slurf gras en bladeren en graven met behulp van hun slagtanden wortels uit. In gevangenschap eet een olifant ongeveer 75 kg hooi per dag; een maaltijd, die hij rijkelijk besproeit met 200 liter water! De Afrikaanse olifanten zijn bruinachtig van kleur; de Indische is grijs. Van tijd tot tijd worden er echter exemplaren geboren die heel licht grijs of zelfs wit van kleur zijn. Evenals vele andere diersoorten kent ook het olifantenras namelijk albino’s. In het Verre Oosten en met name in Thailand is men eeuwenlang van mening geweest, dat witte olifanten een zeer bijzondere verzorging verdienden.
Was er een gevangen, dan werd het dier meestal ten geschenke gegeven aan een hooggeplaatst persoon, die dat geschenk met graagte accepteerde en het een bijzondere verzorging liet geven. Witte olifanten kregen een zeer kostbare tuigage; hoefden nimmer te werken en kostten handenvol geld. De verering van de witte olifant in Zuidoost-Azië heeft geleid tot de instelling van een zeer hoge Thaise onderscheiding: de Orde van de Witte Olifant.