In de paartijd bouwt de mannetjesstekelbaars een nest tussen de waterplanten. Het wijfje legt daar de eieren in en verdwijnt.
Vader stekelbaars bewaakt de eieren tot ze uitgekomen zijn en laat na een paar dagen zijn zonen en dochters aan hun lot over. Van een gezinsleven is bij de stekelbaars geen sprake.Bij verscheidene andere dieren is dat wél het geval. Een mannetjes-roodborst bijvoorbeeld brengt zijn wijfje voedsel als ze op het nest de eieren bebroedt, later helpt hij haar de jongen voeden tot ze volwassen genoeg geworden zijn om uit te vliegen. Een ander voorbeeld is het mannetje van de gorilla, die elke nacht de boom bewaakt waarin het wijfje en de jongen zich te slapen hebben gezet.
Evenals bij de mens zorgen bij deze diersoorten de ouders voor het voeden en beschermen van de kinderen. Toch is er een groot verschil. Vaders en moeders doen namelijk nog heel wat meer dan hun kinderen te eten geven en beschermen. Ze voeden hen ook op; leren hen hoe ze zich tegenover anderen gedragen moeten; brengen hen op de hoogte met de gebruiken en gewoonten van het land, de streek of de stad.
Die gewoonten zijn niet overal hetzelfde. Het gevolg daarvan is, dat het gezinsleven in de verschillende landen sterk afwijkt. Een kleine Bedoeïen bijvoorbeeld weet drommels goed dat het heel oneerbiedig is om te eten in gezelschap van zijn vader; een opvatting, die elke Nederlandse jongen met grote verbazing zou vervullen. En zo zijn er talrijke verschillen tussen het Nederlandse familieleven en dat in andere landen.
In het verre verleden ontstonden er twee vormen van familieleven. In de ene was de moeder het hoofd van het gezin; in de andere de vader. De tweede vorm werd tenslotte de meest aanvaarde - zó sterk zelfs, dat in het verleden de macht van de vader wel eens wat te groot was en hij bijvoorbeeld zijn kinderen kon doden zonder dat dit als een misdaad werd beschouwd.
In een Nederlands gezin delen vader en moeder meestal de zorg voor het gezin, het huis en de kinderen. Heel vaak werken ze beiden om in het onderhoud van henzelf en hun kinderen te voorzien. Scholen, clubs, verenigingen en kerkgenootschappen hebben daarom een deel van de opvoeding van de kinderen van de ouders overgenomen.
In de moderne landen van het westen vormt het gezin meestal een gelukkige eenheid, waarvan alle leden op een plezierige en kameraadschappelijke wijze met elkaar omgaan. Hoe gewoon dit ons ook in de oren klinkt: deze vorm van gezinsleven is nog betrekkelijk nieuw en wijkt sterk af van andere vormen, die in het verleden gebruikelijk zijn geweest.