Ongeveer 5000 jaar geleden (lang voor de mens het ijzer ontdekte) werd er al gebruik gemaakt van brons: een legering of alliage, die samengesteld is uit de metalen koper en tin.
De volkeren van het Stenen Tijdperk maakten hun wapens en werktuigen van steen. Hun verre nakomelingen uit het Nieuw Stenen Tijdperk gebruikten hetzelfde materiaal; ze waren alleen in staat het beter te bewerken. Toen het koper ontdekt werd, begon de mens voor het eerst wapens en gereedschappen van metaal te maken. Maar koper had één nadelige eigenschap, vergeleken bij steen: het was heel erg zacht.
Waarschijnlijk werd het eerste brons per ongeluk ontdekt; de eerste bronsgieter smolt waarschijnlijk een brok kopererts, waarin ook tinerst voorkwam. Wat hij toen ontdekte was erg waardevol: hij kwam tot de bevinding, dat het gemengde metaal (koper en tin) aanzienlijk harder was dan koper alleen. Spoedig leerde de mens wapens en werktuigen maken uit het nieuw ontdekte metaal. En pas toen het nóg hardere ijzer ontdekt werd, moest het brons op de meeste terreinen wijken.
De tijd, waarin de mens het gebruik van brons leerde kennen, noemen we het Bronzen Tijdperk. Dit tijdperk begon niet overal tegelijk. De vroege beschavingen van het Nabije Oosten bereikten het Bronzen Tijdperk al 4000 jaar geleden; de Zuidamerikaanse Indianen hadden het brons nog maar net ontdekt toen Columbus nog geen 500 jaar geleden Amerika bereikte. Tegenwoordig wordt brons nog gebruikt voor het maken van klokken, standbeelden en muntstukken. Onze stuivers en centen zijn er bv. van gemaakt.