I Flavius Valenlmianus, romeinsch keizer, geb. 321 in Pannonië, diende loffelijk onder Julianus en onder Jovianus, en werd, bij den dood van laatstgenoemden (364) door de armee als keizer uitgeroepen te Nicea. Hij droeg het bewind over de oosterhelft des rijks op aan zijnen broeder Valens.
Zelf was V. een uitstekend veldheer; hij sneuvelde 375 opeen veldtocht tegen deQuaden.II Flavius Valentinianus Junior, tweede zoon van den vorige, door diens oudsten zoon Gratianus gekozen tot medebestuurder des rijks, in welke waardigheid hem het weslerdee! des rijks werd opgedragen (375). Veertien jaren later eenen veldtocht (389) tegen de Franken zegevierend volbracht hebbende, werd V. door den verrader Arbogastes (zie dien naam) vermoord te Vienna in Gallié(390).
III Flavius Placidus Valentinianus, zoon van Placidia en van den veldheer Constantius, geb. te Ravenna in 419, werd in 423 bij den dood van zijnen oom Honorius door zijne moeder naar Constantinopel gebracht, en 425 (dus op zijn zevende jaar) aangesteld als keizer van het Westersche rijk: aanvankelijk regeerde Placidia als regentes, tot aan de meerderjarigheid van V.; toen kwam deze geheel en al aan den leiband van Aêtius, die een gedeelte van Gallië voor hem redde, en den inval van Attila afsloeg bewesten den Rijn (451); desniettemin werd die uitstekende veldheer (Aêtius) door V. gedood, louter omdat hij hem zijnen roem benijdde.Nu wierp Attila zich op Italië (452), waarvan hij het noorden verwoestte; en hij maakte zich gereed tot eenen nieuwen inval, toen hij stierf (453). Keizer V. III, zonder bekwaamheid en zonder moed, werd twee jaren later (455) van het leven beroofd door Petronius Maximus, wiens vrouw hij verkracht had, en die hem opvolgde op den troon.
