Vriezende koude en langdurige sterke afkoeling in het algemeen, brengt in het lichaam in zijn geheel of aan afzonderlijke deelen ervan veranderingen te weeg, welke groote overeenkomst hebben met die, welke worden waargenomen bij verbranden. Men onderscheidt drie graden van bevriezing:
le. blauw-roode verkleuring van de huid, pijn, gevoelloosheid of jeuk; deze vorm komt vooral voor aan die deelen, die door blootstelling aan de lucht of zwakkeren bloedsomloop het eerst van de koude te lijden hebben, zooals ooren, teenen, punt van den neus, enz.;
2e. vorming van blaren, soms met bloedig gekleurden inhoud; een lichaamsdeel dat in dezen staat van bevriezing verkeert, loopt gevaar voor koudvuur;
3e. verstijving van het geheele lichaam, broosheid en hardheid der ledematen, vooral aan de uiteinden, zoodat de kleine leden als glas kunnen afknappen; geheele of gedeeltelijke bewusteloosheid.
Behandeling: voor alles brenge men den geheel of gedeeltelijk bevrorene in een koud vertrek. Bij
snelle verwarming zullen bevroren ledematen dikwijls voor altijd onbruikbaar blijven, terwijl geheel bevrorenen door de warmte aan een zekeren dood worden prijsgegeven. Men ontkleede den lijder, wat met het oog op de broosheid der ledematen uiterst voorzichtig geschieden moet (kleeren liefst stuk snijden), legge hem in een koud bed, en wrijve het lichaam of de bevroren deelen zacht met koude natte doeken of met losse sneeuw; zoo noodig wordt kunstmatige ademhaling voorzichtig toegepast. Begint de bevrorene zelf te ademen, dan kan men langzamerhand tot wrijven met warme doeken overgaan. Zoodra de patiënt kan slikken geve men hem koffie, thee of wat cognac. Het volle bewustzijn keert soms eerst na dagen terug. Al het overige moet aan medische hulp worden overgelaten.
