Rode en witte wijnen. Zuidwest-Frankrijk
Bergerac ligt ongeveer 90 km ten oosten van de stad Bordeaux. De wijnen van deze 2 streken lijken erg op elkaar. Men plant er dezelfde druiven en de wijnbouwmethodes zijn gelijk. Men is dus gauw geneigd de produkten van deze 2 streken met elkaar te vergelijken, wat voor Bergerac nogal vleiend is, want de wijnen uit dit gebied zijn niet van dezelfde klasse als die uit de Bordeaux.
Aan het stadje zelf valt weinig te beleven. Het is nauwelijks een bezoek waard, al zijn de vestingen en forten die in vroeger tijden de mooie brede Dordognevallei moesten beschermen, heel interessant. Tijdens de Honderdjarige Oorlog zijn daar op de heuvels heel wat slagen geleverd. De hedendaagse toerist zal zich zonder al te veel moeite kunnen voorstellen hoe de ridders in volle wapenrusting uit de forten te voorschijn kwamen.
De wijngaarden liggen op de hellingen van de heuvels rondom de stad. De grondsoort ervan varieert van zanderig grind tot kwartshoudende klei en ten slotte kalkhoudende klei met kopersporen. Men vindt hier dezelfde druiverassen als in de Bordeaux: Cabemet Sauvignon, Cabernet franc (maar niet zoveel) en vooral Merlot voor de rode wijnen; Sémillon, Sauvignon, Muscadelle, Ondenc en Chenin blanc voor de witte. Voor de rode wijnen, die slechts de algemene Appellation d’Origine Bergerac mogen voeren, zijn de soorten Fer en Périgord officieel toegestaan. De wijnstreek Bergerac telt echter ook nog andere Appellations Contrôlées: Monbazillac. De belangrijkste van de Bergerac.
Deze wijn wordt soms wel de ‘Sauternes voor de armen’ genoemd; hij heeft in een goed wijnjaar inderdaad de zoete volheid en rijkdom van een Sauternes, maar mist doorgaans de fijnheid ervan. De laatste jaren is de kwaliteit van de Monbazillac er echter op achteruitgegaan als gevolg van het feit dat de wijnboeren de traditionele methodes van de selectieve oogst overboord hebben gegooid. Deze wijn is afkomstig van wijnstokken die worden gekweekt in de gemeenten Monbazillac, Pompon, Rouffignac, Colombier en een gedeelte van Saint-Laurent-des-Vignes. De wijngaarden liggen op de zuidelijke oever van de Dordogne, maar op het noorden. Dit is dus een uitzondering op de regel dat wijngaarden het beste op het zuiden kunnen liggen. De grondsoort is hier kalkhoudende klei, met hier en daar adertjes van korrelige, eveneens kalkachtige rotsgrond.
Men laat de druiven hier tot het eind van de herfst aan de wijnstok zitten, net als in de Sauternes, opdat ze door de nobele rotting worden aangetast en een deel van hun vocht zullen kwijtraken. De wijngaarden beslaan een oppervlak van ongeveer 1400 ha, en de gemiddelde jaarproduktie bedraagt iets meer dan 7500 hl.
Péchartnant. De beste rode wijn uit de Bergerac. Een lichte wijn die een beetje lijkt op een wat mindere Saint-Emilion (het dichtstbijzijnde sub-distria van de Bordeaux). Deze wijn wordt gemaakt in 4 gemeenten ten noorden en oosten van Bergerac. De hellingen die het dichtst bij de stad liggen worden doorgaans als de beste beschouwd. Het betreft hier een wijngaardoppervlak van ongeveer 180 ha, met een gemiddelde jaarproduktie van 5000 hl.
Rosette. Deze Appellation geldt een aantal halfzoete witte wijnen die maar zelden enige distinctie hebben. Ze zijn afkomstig uit 6 gemeenten, waarvan 3 voor hun rode wijnen recht hebben op de Appellation Pécharmant. De gemiddelde jaarproduktie bedraagt ongeveer 3800 hl.
Montravel. Omvat Haut-Montravel en Cótes de Montravel. Deze wijn wordt geproduceerd door 15 gemeenten die ten opzichte van Bergerac stroomafwaarts liggen. De wijngaarden liggen op de noordelijke rivieroever. Net als de Rosette is dit een halfzoete wijn. Montravel en Haut-Montravel produceren samen ongeveer 15 000 hl per jaar, en Cótes de Montravel ongeveer 30 000 hl.
Bergerac en Cötes de Bergerac. Produktie: ongeveer 180 000 hl per jaar. Deze appellations zijn de meest algemene van de streek, en de wijn die een van deze 2 draagt zal minder goed zijn dan een wijn met een meer specifieke appellation.
