Wat is de betekenis van strand?

strand - Zelfstandignaamwoord 1. (aardrijkskunde) strook land langs de kust strand - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van stranden ♢ Ik strand 2. gebiedende wijs van stranden ♢ strand! 3. (bij inversie) tweede persoon enkel...

strand - zelfstandig naamwoord 1. strook zand langs de zee ♢ we gaan elk jaar een dagje naar het strand Zelfstandig naamwoord: strand het strand de stranden het strandje

min of meer vlakke oever, die geheel of gedeeltelijk bestaat uit ongeconsolideerd materiaal (zoals rolstenen, grind, zand en schelpen). Het ‘natte strand’ overstroomt gewoonlijk bij vloed en komt daarmee onder invloed van de golfwerking; het ‘droge strand’ wordt slechts overspoeld bij uitzonderlijk hoge waterstanden en/of in...

Gebied tussen de laagwaterlijn en de duinvoet aan de zeezijde van een duinenrij. Het strandgedeelte tussen de Gemiddeld Laag Waterlijn en de Gemiddeld Hoog Waterlijn, dat dus bij eb droogvalt, noemt men het ‘natte strand’; het gedeelte tussen de G.H.W.-lijn en de duinvoet noemt men het ‘droge strand’, dat alleen bij stormvlo...

vlak, sanderige seekant, kusstrook; vakansieoord aan see; gestrand, op strand loop; skipbreuk ly; bly steek; misluk.

s.n., strân (it).

I. 1. strand, kust, oever; 2. doen stranden, op het strand zetten; be stranded, stranden, schipbreuk lijden; fig blijven zitten (steken), niet verder kunnen; stranded goods, strandgoed, -vond; 3. stranden. II. 1. streng [v. touw]; 2. doen knappen [v. e. touw].

strand; oever.

...