Wat is de betekenis van ontploffen?

(1977) (Vlaanderen, inf.) (verwensing) (van personen) barsten, naar de pomp lopen: 'Ze kunnen voor mijn part allemaal ontploffen'. Ook imperatief gebruikt: 'Ontploft!' idem als: verrek*. • (Walter de Clerck: Nijhoffs Zuidnederlands Woordenboek. 1981) • Je kunt ontploffen. Ik verdoe mijn tijd niet langer aan een nikker. (Hollands maandbla...

ontploffen - Werkwoord 1. ergatief plotseling sterk uitdijen ♢ Die bom ontplofte te laat om de gehate dictator te doden. Woordherkomst Afgeleid van ploffen met het voorvoegsel ont-

ontploffen - regelmatig werkwoord uitspraak: ont-plof-fen 1. met een klap uit elkaar springen ♢ op een mooie dag in mei ontplofte de vuurwerkfabriek 1. hij ontplofte van kwaadheid [was erg kwaad]...

ontploffen: men doet een wedstrijd ontploffen door met een demarrage de koers in brand te steken. De benen ontploffen als men na een reeks inspanningen alle krachten uit de benen voelt wegvloeien; exploderen, opblazen.

Na hevige inspanningen opeens kracht verliezen. De term wordt vooral gebruikt bij beklimmingen. ‘Tot op een kilometer of vijf van de aankomst op de top van de Fedaia kon ik ze volgen. Toen ze echter mekaar gingen bestoken, moest ik afhaken. Ik deed verder op eigen tempo, om niet te ontploffen.’ (Het Nieuwsblad, 26/05/2008)

(onov ww; ontplofte; is ontploft) fig. 1 - enorm hard (gaan) fietsen, knallen, syn. exploderen. • Romain Maes was een ambitieuze vechter, altijd tot...

- ze kunnen (allemaal) ontploffen, ze kunnen barsten.

Uiteenspatten (van een partnership).

Van pers., om aan te geven dat men zich van iem. niets meer aantrekt: barsten; vooral in verb. als: ze kunnen allemaal ontploffen. De vrouw verzocht haar man een toontje lager te roepen om hun dochter niet te wekken, en verweet hem een slechte vader te zijn. Hij antwoordde dat zij kon ontploffen en dat hij het allemaal beu was, Gazet v. A...

v., ófslaen, ûntploffe, springe.

ontplofte, i. ontploft (met een plof, een knal uiteenbarsten): de lading, het kruit, het gas ontplofte.

(ontplofte, is ontploft) 1. met een plof, knal uitzetten : een gas kan -. 2. door het ontploffen van gas vaneenbarsten: de lading van het kruitschip is ontploft. -> mijn.

(ontplofte, is ontploft), met een plof, een knal uiteenbarsten door de snelle uitzetting van een gasmassa: het kruit ontplofte; (oneig.) ik dacht dat hij zou ontploffen , uit zijn vel zou springen.

het snelle uitzetten van een gasmassa, uit een chemische verbinding of ontleding of op physische wijze door verdamping ontstaan, dat zich kenbaar maakt door een slag. De groote drukking van de gassen, bij de ontploffing ontstaande, wordt gebruikt in de vuurwapenen, en in de tegenwoordige gas-, petroleum- of benzine-motoren.

(ontplofte, heeft ontploft), met een plof, een knal vaneenbarsten door de snelle uitzetting eener gasmassa : de lading van het kruitschip ontplofte; toen men een lucifer aanstak, ontplofte het gas. ONTPLOFFING, v. (-en), het ontploffen ; de vlam der lamp ging met eene lichte ontploffing uit.