noemt men in de bosbedrijfsregeling een methode van opbrengstregeling, waarbij men de duurzaamheid in opbrengst verzekert door óf de oppervlakte óf de houtmassa met de daaraan te verwachten aanwas der opstanden gelijkelijk over een aantal tijdvakken (gewoonlijk 4 à 5) van de omloop te verdelen. Binnen elk tijdvak is men dan vrijer in de vaststelling van de jaarkap.
Men onderscheidt vlakte- en massavakwerken. De vlaktevakwerken zijn eenvoudig in uitvoering en controle en hiermede wordt in één omloop de normale toestand van het bos bereikt. Ze hebben echter het bezwaar van ongelijke houtopbrengsten. Het massavakwerk is door de noodzakelijke berekening van de te verwachten aanwas zeer bewerkelijk en bovendien zeer onzeker. Het best heeft nog een tussenvorm het z.g. gecombineerde vakwerk voldaan, waarbij het volledige periodenplan alleen naar de oppervlakte wordt opgesteld, terwijl men door verschuivingen tussen de twee eerstkomende perioden naar gelijkheid van massa streeft. Deze opbrengstregelingsmethode is alleen voor leegkapbedrijven toepasbaar.