Toediening van stikstofhoudende meststoffen om de stikstofvoorziening van de planten te verbeteren. Aangezien alle plantaardige organismen grote hoeveelheden stikstof nodig hebben voor de vorming van eiwitten en een aantal andere organische verbindingen, is een goede stikstofvoorziening een eerste vereiste voor een goede groei.
In de meeste gronden is de aanwezige hoeveelheid opneembare stikstof ontoereikend om de stikstofbehoefte van het gewas te dekken. De meeste stikstofverbindingen zijn in de grond nl. onderhevig aan bacteriologische omzettingen, waarbij uiteindelijk het in water oplosbare nitraat ontstaat, dat tijdens de herfst en de winter in aanzienlijke hoeveelheden door de regen uit de grond wordt weggewassen. In gebieden met een droger, resp. kouder klimaat dan in Ned. is deze uitspoeling van minder belang.Stikstof bevordert vooral de bladvorming van de gewassen. Hieruit volgt, dat gewassen, waarbij de bladproductie hoofdzaak is (gras en andere groenvoedergewassen, bladgroenten), met meer stikstof worden bemest dan die waar het gaat om het zaad of de bloemen (graangewassen, sierbloemen). Vlinderbloemige gewassen behoeven als regel niet met stikstof te worden bemest, omdat ze de atmosferische stikstof m.b.v. hun wortelknolletjes kunnen vastleggen en benutten. De hoeveelheden stikstof, die in de Ned. landb. worden toegediend zijn voor granen: 40-90, voor aardappelen: 60-200, voor bieten: 80-160 kg N ha (de laagste cijfers gelden voor vruchtbare jonge kleigronden, de hoogste voor de nieuwe veenkoloniale dalgronden). Voor grasland lopen de toegediende hoeveelheden uiteen van 40 tot enkele honderden kg zuivere stikstof per ha. Doordat het gras herhaaldelijk wordt gemaaid, kunnen hier zeer grote hoeveelheden worden toegepast.
Hoewel bij de stikstofbemesting voorn. kunstmeststoffen worden toegediend (z. Stikstofmeststoflen) is ook de toevoer van stikstof met stalmest en groenbemesters (vooral vlinderbloemige gewassen) van grote betekenis.