1. (scheik.) Men verstaat onder r. het tegendeel van oxydatie, nl. het onttrekken van de zuurstof aan verbindingen van dit element of het opnemen van waterstof. B.v. wanneer koper door oxydatie is omgezet in koperoxyde kan men door r. dit zwarte koperoxyde weer herleiden in rood metallisch koper.
Wanneer men het vloeibare oliezuur volgens het proces van NORMANN met waterstof omzet in het vaste stearinezuur volgens (C18H34O2 + H2 -. C18H36O2 spreekt men dus ook van een r. In meer uitgebreide zin verstaat men onder r. ook het opnemen van electronen; b.v. een ferri-ion (Fe+++) in een oplossing van een ferrizout gaat bij r. onder opname van 1 electron over in een ferro-ion :Fe++. De r. van ferrichloride met stannochloride 2 FeCl3+ SnCl2->2 FeCl2 + SnCl4 komt neer op een r. van ferri-ionen, door stannoionen, die daarbij zelf geoxydeerd worden. Dit blijkt duidelijk uit de ionen-reactie: 2 Fe+++ + Sn++->2Fe+++Sn+++. 2. (bodernk.) Toestand van de bodem, waarbij vrije zuurstof ontbreekt. Deze r.-toestand komt voor in het deel van de bodem, waarin geen lucht aanwezig is, doordat de ruimten tussen de bodemdeeltjes steeds gevuld zijn met grondwater. De mineralen komen dan voor in de gereduceerde vorm. De geheel gereduceerde horizont heet r.horizont en is grijs of blauwgrijs gekleurd. Hierboven ligt de oxydatie-reductie-horizont. de hierin voorkomende grijze vlekken lieten reductievlekken.
3. (biol.) R. van organen is een algemeen verschijnsel in de evolutie van planten en dieren. Organen, die in verwante, soms uitgestorven soorten in een groot aantal voorkomen (b.v. eitjes, meeldraden), zijn in andere, jongere soorten nog slechts
in enkele exemplaren of zelfs maar in enkelvoud aanwezig of wel zijn in grootte en ontwikkeling afgenomen organen tot volledige abortie toe.
