1. (bosb.) L. van gevelde bomen geschiedt in de bosb. door het tellen van het aantal jaarringen aan de stronk. Hierbij moet men bedacht zijn op het voorkomen van valse jaarringen, die soms bij kaalvraat of strenge droogte gedurende de vegetatieperiode kunnen worden gevormd.
Deze valse jaarringen lopen meestal niet over de hele stamomtrek door. Men kan zich voor deze fout vrijwaren door de jaarringen langs verschillende stralen van de stam te tellen. Bij staande bomen kan men m.b.v. een PRESZLERSC aanwasboor op borsthoogte een boorspaan tot aan het merg uit de boom nemen en hieraan de jaarringen tellen. Hierbij moet men dan nog het aantal jaren bijtellen, die de boom nodig heeft gehad om de hoogte van de meetplaats te bereiken. Hiervoor heeft men voor de verschillende houtsoorten en boniteiten normen vastgesteld. Vele boomsoorten uit het trop. regenbos vormen door de ononderbroken groei in het geheel geen jaarringen.
Dan laat deze methode van l. ons dus in de steek. Bij niet te oude naaldhoutbomen kan men de leeftijd ook bepalen door het tellen van het aantal takkransen. Bij oudere bomen verdwijnen echter de takkransmerken aan de stam.De l. van gelijkjarige opstanden geschiedt, voor zover het jaar van aanleg uit de registratie niet bekend is, op dezelfde wijze als voor de enkele boom. Hierbij moet men alleen bedacht zijn op het voorkomen van voorgroeiers en inboetelingen. Men kiest met het oog daarop voor de l. liefst bomen van gemiddelde dikte. Voor opstanden, die door de een of andere oorzaak in groei zijn achtergebleven, schat men wel een z.g. bedrijfsleeftijd, dat is de leeftijd van een normaal gegroeide opstand van eenzelfde ontwikkeling (massa). Voor ongelijkjarige opstanden wordt wel een gemiddelde leeftijd berekend en dan als een gewogen gemiddelde van de massa of het grondvlak der samenstellende leeftijden. De leeftijd van een opstand is bij de aanname van een bepaalde omloop, de maatstaf voor de beoordeling van de kaprijpheid.
2. (veel.) z. Leeftijdsschatting.
