1. (cultuurtechniek) K. of kienstobben zijn voorn. in de overgangslaag tussen rietveen en mosveen in het veenprofiel tijdens de vervening aangetroffen houtresten. Het door de vervener achtergelaten k. dient bij de dalgrondontginning te worden verwijderd.
2. (bosb.) Naaldhout, waarvan de celholten met hars gevuld zijn, terwijl ook de celwanden daarmee zijn doortrokken. K. vormt zich bij verwondingen, in afstervende takken e.d., doordat de hars uit de harskanalen naar buiten treedt en de cellen binnendringt, waarbij de terpentijn verdampt. Men ziet het voorn. optreden bij Pinus: losse kwasten in grenenhout zijn vaak verkiend. De verkiening kan zo ver gaan, dat het hout doorschijnend wordt. K. is veel zwaarder en harder dan het normale hout. Ook de duurzaamheid is zeer groot, zodat het dikwijls fossiel in het veen wordt aangetroffen. Spaanders van kienhout werden vroeger gebruikt voor verlichtingsdoeleinden.