Veengronden, welke hoog liggen t.o.v. het grondwater. Beter spreekt men van hoge veengronden en van hoog veen (twee woorden); het tegenovergestelde is laagveen, beter laag veen.
Sinds men spreekt over de ontstaanswijze wordt met h. ook bedoeld hel in een waterarme en daardoor voedselarme omgeving voorn. uit mossen gevormde veen, z.g. oligotroof veen. De veengroei was hier voorn. aangewezen op het regenwater, dat een zeer geringe voedselhoeveelheid bevat. Er zijn hoogveengebieden (= oligotrofe veengebieden: , welke later diep in het grondwater zijn komen te liggen en thans dus laag gelegen veengebieden vormen en ook wel als laagveen worden aangeduid.Men gebruike het woord hoogt een dus liever niet, omdat hieraan meer dan één betekenis kan worden toegekend. Beter spreekt men van hoog gelegen veen als men de hoge ligging wil aanduiden en van oligotroof veen, als men doelt op de veensoort.
H. vindt men op de hoogtekam van de Belgische Ardennen, nl. in de omgeving van Eupen en Spa, op de Baraque Michel, op de Baraque Fraiture en in de omstreken van St Hubert. De eigenlijke Hautes Fagnes liggen op de Baraque Michel. Door de verwering van de Cambrische leisteen en van de phylladen is een waterdichte kleilaag ontstaan, waarop, onder invloed van het relief en het klimaat, de venen zijn ontstaan, vooral aan de W. kant van het plateau, dat door de vochtige YV. winden een neerslag kent van 1400 mm. Op dit 500-692 m hoog gelegen plateau ontwikkelen zich de weinig eisende Sphagnum-soorten (veenmos), die spoedig turflagen vormen. In dit karakteristieke natuurreservaat bevindt zich een veenmuseum en een bekende uitzichttoren.