Van honden: blaffen; van pers.: snauwen, tekeergaan.
«Ik moet, ik wil ze niet zien!» bast Verstegen, WACHTERS 1946, 173.
Daar komt nog bij dat men in de Zaal van zo gauw de uchtend bloost, altijd honden hoort bassen, TEIRLINCK 1952, I, 25.
Ook o.a.: CLAES 1933, 43. TIMMERMANS 1966, 196.
