(1966) (cliché) aansporing om letterkundige of muzikale meesterwerken goed te kennen en correct te kunnen citeren. De juiste uitdrukking is evenwel 'ken uw klassieken' vermits klassieker tegenwoordig op een traditionele wielerwedstrijd' slaat.
• Ik heb het stukje over Pietje Bell gelezen maar ik heb er een heleboel boekjes van Pietje Bell en ik heb een fout van meneer S. gevonden en dat was dit: in plaats van Flip en Flop moest er staan Tip en Top want Flip en Flop is een vergissing." — Ken uw klassieken, zeg ik altijd maar. (Algemeen Handelsblad, 17/09/1966)
• Nadat Hein op troonredetoon de technische aanwezigen en zichzelf heeft voorgesteld, serveert hij de eerste gang van zijn ontbijt: populair-klassieke muziek. Deze week leek Hein toch niet helemaal zijn feilloze zelf te zijn. Nadat hij in het spelletje „Ken uw klassieken" een deelnemer, die achter een afschuwelijke populaire bewerking niet het bedoelde serieuze muziekje herkende, op bestraffende toon had toegesproken (in de trant van: kent u dat niet, iedereen — zeker ik zelf — weet dat toch), gleed Hein even later zelf met een smak onderuit. (Nieuwsblad van het Noorden, 08/03/1975)
• Je zoekt de afkeuring op! Je kan niet eens slecht zijn, je haalt fantasie en werkelijkheid door elkaar. Hoofd en hart in evenwicht... ken je klassieken! (Adriaan van Dis: Dubbelliefde: geschiedenis van een jongeman. 1999)
• Onder het motto 'ken uw klassiekers' is het gepast om deze uiteenzetting over het corporate-commandoschap even in te zoomen op de feitelijke inhoud van 'Mijn experimenten met de waarheid' van Mohandas Karamchand Gandhi…. (Ewold de Bruijne: Corporate Commando. 2009)
• 'Ach ja, antiek hè? Nou, geef 'm dan maar van katoen,' verbetert Sanne zichzelf. 'Dat is een stuk beter. We zijn nu al in Zeven jongens en een oude schuit beland,' knikt Yvonne ernstig. 'Ken uw klassiekers. Ik hou mijn mond al. Dag, jongens. (Marjan van de Berg: Gewoon Sanne. 2012)
• Jurgen keek hem met grote ogen aan. ‘Maar serieus: haaien?’
Onno zuchtte. ‘Ken uw klassiekers. Shark II: The Revenge – toegegeven, niet mijn beste film ooit – maar de haaien waren echt. Silent Road, een postapocalyptische beklimming van de Himalaya en die filmden ze tot het basiskamp ter plekke. (Myrthe van der Meer: Kalf. 2013)
