graaf, Pools paedagoog en religieus schrijver (Lemberg 11 Nov. 1864 - Breslau 1934), is in Nederland vooral bekend door zijn werken over Spinoza, nl. een uitvoerige biografie, Der junge De Spinoza (1910) en Aus den Tagen Spinozas (2 din, t933-’35). Als 19-jarige werd hij Jezuïet, verbleef een tijdlang in Nederland (hij werd in 1896 te Valkenburg tot priester gewijd) en Luxemburg, en doceerde vervolgens te Feldkirch, Bonn en Breslau.
Bibl. (behalve de genoemde): talrijke filosofische, theologische en paedagogische werken, o.a. Die Kirche als Stiftung Jesu (1913); Reifendes Leben (1920); Führende Jugend (1921); Schöpferische Liebe, ein Weg zur sittlichen Vollendung (1923). Autobiografie: Pädagogik der Gegenwart in Selbstdarstellungen, hrsg. v. E. Hahn (I, 1926).
