Iers nationalistisch strijder (Mallow, Cork, 2 Oct. 1852-Londen 25 Febr. 1928), werd journalist en richtte in 1880 een eigen blad op, United Ireland, waarin de denkbeelden van Parnell in heftige toon werden verdedigd, zodat het blad onmiddellijk verboden werd en O’Brien gearresteerd. In de gevangenis schreef hij zijn strijdschrift No rent (geen pacht, nl. aan de Engelse grondbezitters), dat ondanks het verbod verspreid werd en een opwekking was tot het boycot-systeem van de Ierse Landliga.
Toen hij enige tijd later vrijgelaten werd, zette hij de United Ireland voort en werd spoedig nogmaals gearresteerd. Intussen werd hij in 1883 lid van het Parlement en verscheen daar, na zijn vrijlating, om aan de obstructie deel te nemen. Hij deed wanhopige pogingen de partij van Parnell, na diens echtscheidingsproces, bijeen te brengen, wat eerst in 1903 lukte. In 1918, toen het in Ierland tot een burgeroorlog kwam, ontbond hij de Ierse partij, waardoor Sim Fein het won van de Nationalisten, hoewel O’Brien niet met Sinn Fein sympathiseerde. Hijzelf trok zich terug.Bibl.: Recollections (1906); Evening Memories (1920).
Lit.: Mrs. W. O’Brien, Golden Memories (1929-’30); M. Macdonnagh, Life of W. O. (1928).
