Engels lettergieter (Cradley, Worcestershire, 1692 - Londen 23 Jan. 1766), kwam bij William Bowyer in dienst en was weldra de belangrijkste lettergieter van zijn land. Vóór hem hadden de Engelse drukkers de meeste hunner letters uit Nederland.
In 1722 vestigde hij zich; zijn zoon William II (1720-1778) nam naderhand de zaak over; daarna zetten Wiiliam III en Henry I de gieterij voort. De laatste Caslon was Henry William (1814-1874). De firmanaam bleef daarna H. W.
Caslon & Co. en ging over in handen van Stephenson, Blake & Co. Ong. 1840 kwam de ,,old face” van Caslon weer in gebruik, o.m. in Pickering’s Book of Common Prayer in 1844. Meer dan enig ander lettertype is Caslon’s old-face voor de best-verzorgde Engelse boeken gebruikt. Thans levert elke belangrijke gieterij een Caslon-type.Lit.: E. R. Mores, A dissertation upon Engl. Typogr.
Founders and Founderies (1778); H. W. Caslon & Co., Two Centuries of Typefounding (1920); Stanley Morison, Typenformen der Vergangenheit und Neuzeit (Hellerau 1928); D. B.
Updike, Printing types (1937).
