Duits taalgeleerde (Rüdesheim 23 Febr. 1864-Leipzig 19 Aug. 1925), was 1889-’98 hoogleraar te Freiburg, werd in 1899 te Munster benoemd, in 1909 te München en in 1920 te Leipzig. Hij gaf uit de Indogermanische Forschungen (sedert 1891 en tot 1920 samen met
K. Brugmann) en de Geschichte der indogermanischen Sprachwissenschaft (Strassburg 1916-’35).
Bibl.: Urgerm. Grammatik (Heidelberg 1896, herdr. 1943), Gotisches Elementarbuch (Heidelberg 1897, sde/6de dr. 1920); Die Gotische Bibel, I (1908, 2de dr. 1919), D (1910).
Lit.: S. Festgabe (Leipzig 1924); Stand u. Aufgaben der Sprachwissenschaft. Festschrift für W. S. (Heidelberg 1924, vgl. Indogerm. Jahrb. V, 1924/’25, blz. 413); W. Porzig, W. S., in: Jahresbericht über Fortschritte d. klass. Alt. Wiss. LIV (1928).
