stad in Polen, 25 km ten Z.O. van Krakau, door een spoorlijn hiermee verbonden, telt (1939) 11 600 inw. Onder de stad ligt de beroemde steenzoutmijn, die van O. naar W. 3800 en van N. naar Z. 1200 m lang is en een diepte van 280 m bereikt.
De zoutvormingen behoren tot het miocene tijdperk, toen een ondiepe zee hier de kust bespoelde. Het zuiverste, zgn. Szybiker zout, vindt men in de onderste, het minder zuivere Spizazout in de daaropvolgende en het zgn. groene zout in de hoogste lagen. De mijn bevat verscheidene meren, waarvan enkele kunnen worden bevaren. Tien uitgehouwen kamers ter hoogte van 30 m zijn versierd met beelden, zuilen en kronen, alles vervaardigd van zout. Het zout van Wieliczka is niet wit, maar zwartachtig grijs.
Het wordt vnl. in de onderste lagen gedolven. Het wordt verhandeld als stukzout, als gemalen spijszout en als vee- en fabriekszout. Voor Wereldoorlog II bedroeg de jaarlijkse productie 150 000 ton. De mijnen zijn ten minste reeds in de 11 de eeuw geëxploiteerd en zijn daarmee de oudste ter wereld.
