of Waltharilied, is de naam van een klein Latijns epos uit de 9de of 10de eeuw, waarvan de handeling in hoofdzaak in de Elzas in de nabijheid van Worms speelt. Het berust op een Oudgermaans Waltherlied; van een Oudengels allitererend epos Waldere en van een strofisch Middelhoogduits Waltharilied zijn fragmenten bewaard gebleven.
Ook bestaat er uit de 14de en 16de eeuw een Poolse sage van Walczerz wdaly (Walther de Sterke).Vroeger werd Waltharius manufortis toegeschreven aan de monnik Ekkehard I van het klooster Sankt Gallen, die het ca 930 gedicht zou hebben; ook G. Baesecke houdt in zijn Vorgeschichte des d. Schrifttums (1940) aan dit klooster als plaats van ontstaan vast.
A. Wolf plaatst het epos een eeuw vroeger en zoekt de dichter in de Elzas. W. von der Steinen is het daarmee eens; hij houdt de monnik Geraldus, die het werk volgens de proloog aan Erckambaldus aanbiedt, voor de schepper (Zeitschr. f. d. Altertum 84; 1952). Voor verdere literatuur z Ekkehard.
PROF. DR H. W. J. KROES.
