is een belasting, welke ten laste van werkgevers wordt geheven en die 4½ pct bedraagt van de door hen uitbetaalde lonen; de werkgevers mogen — met toestemming van het College van Rijksbemiddelaars — 1½ pct op de werknemers verhalen.
Enkele soorten beloningen zijn vrijgesteld; de belangrijkste hiervan zijn: pensioenen, commissarissenbeloningen, salarissen van ambtenaren en van andere personen die uitzicht hebben op Rijkspensioen.
De belasting werd in Nederland in 1941 ingevoerd om de lasten van de Nederlandse werkgevers ongeveer op gelijk niveau te brengen met de sociale lasten welke in Duitsland op de werkgevers drukten. Ofschoon men het er practisch over eens is, dat deze belasting in het belastingsysteem niet past, is zij tot heden gehandhaafd, hetgeen niet in de laatste plaats te wijten is aan de enorme baten die zij voor ’s Rijks Schatkist oplevert en die per jaar kunnen worden geraamd op een bedrag tussen de 200 en 225 millioen gulden.
MR A. J. VAN SOEST.
