Engels sociaal voorman (Dublin 1845 - Londen 19 Sept. 1905), studeerde medicijnen en leerde als volontaironderwijzer aan een der armenscholen in het Eastend van Londen de ellende van de Londense straatkinderen (Street Arabs) kennen. Hij begon zijn filanthropische werkzaamheid in 1866 met het oprichten van een tehuis voor jongens (in Commercial Road), dat in 1867 vergroot (in Stepney Causeway) en in 1873 door een voor meisjes gevolgd werd (in Ilford bij Londen).
Een groot aantal andere inrichtingen volgde, zoals het gebouw voor zuigelingen (The babies’ castle), voor kinderen tot vijf jaar in Hawkhurst (Kent), en een tehuis voor kinderen boven de vijfjaar (op het eiland Jersey). Verder richtte Barnardo een arbeidshuis op voor verwaarloosde jongens, een industrieschool voor meisjes, een schoenpoetsersvereniging en een tot het verzamelen van lompen in Londen, een landbouwschool op een landgoed in Worcestershire, een bureau tot plaatsing van dienstboden, een vereniging van fabrieksmeisjes in Oost-Londen, een kinderziekenhuis in Stepney Causeway, een diaconessenhuis, een kerk in OostLonden en twee grote koffiehuizen. Ter ere van hem en tot instandhouding zijner stichtingen is een fonds bijeengebracht, groot genoeg om deze in stand te houden. Hij schreef onder meer: My first Arab or how I began my life work en gaf Annual Reports uit.Lit.: Barnardo and J. Marchant, Memoires of the late Dr Barnardo (1907).
