is de taalkundige term voor samensmelting van twee klinkers of twee medeklinkers tot één. Zo is bijv. deemoed ontstaan uit deemoed, dat weer, door syncope van w, uit dewemoed ontstaan was.
Andere voorbeelden zijn zoet (uit zwoet), ten (uit t’den uit te den), samen (uit tsamen), thans (uit te hands) enz. z grammatische figuren.
