(„verzameling van heiligenlevens”), woord verband houdende met de vergaderingen van de gelovigen van de oude Kerk, sunaxeis, waar levens van martelaren en heiligen werden voorgelezen.
Vaak zijn deze teksten kort en hebben een liturgische stijl; maar er bestaan er ook met veel details over het leven in de oude Christelijke eeuwen. Zij moeten met wantrouwen gebruikt worden, omdat veel in de teksten is veranderd door de copisten; maar zij zijn vol folkloristische en historische trekken. Het oudste is het synaxarion van Symeon Metaphrastes, dan volgt dat van keizer Basilius II, het derde is door de Franse Jezuïet Sirmond (i559~I65i) gevonden. In 1607 heeft Maximus Margunios dat van Basilius in het Nieuwgrieks vertaald en uitgegeven onder de titel Sunaxaria.
Bibl.: Nieuwe uitg. d. Doekakis (14 dln, Athene 1889-1897).
