langharig Fries hondenras voor de jacht bij het geweer, werd als zodanig in de vorige en deze eeuw verdrongen door de Britse, Ierse en Duitse staande honden, maar bleef als erfhond bewaard in de arme streken van Friesland. Daar in Wereldoorlog I de vraag naar bont toenam, gebruikte men het voor het vangen van mollen, vandaar de tweede naam muddehoun. Zwart-, blauw-, oranje-of bruinbont.
Schofthoogte tot 50 cm voor de reu, de teef iets kleiner.
