zijn membranen, die de eigenschap hebben, in een oplossing geplaatst, wel het oplosmiddel, meestal water, maar niet de opgeloste stof door te laten. Door deze semipermeabele wanden ontstaat de osmose.
De werking berust niet alleen op een zeefwerking, alhoewel grote moleculen zeker niet kunnen passeren; oplosbaarheid en vooral adsorptie en electrische ladingen zijn zeker van grote invloed. In de natuur spelen semipermeabele wanden een grote rol, bijv. bij de plantencellen, in de oppervlaktelaag van een rood bloedlichaampje enz. Door proeven over osmose worden dan ook vaak perkament, varkensblaas e.d. gebruikt, maar ook een neerslag van koperferricyanide in een poreuze pot is een zeer goed semipermeabel membraan. Een folie van palladium is bij hoge temperatuur ook een semipermeabele wand in die zin, dat alleen waterstofgas wordt doorgelaten. Over electrische verschijnselen zie membraan-evenwichten.
