of knaap noemde men in de Middeleeuwen de vrij geboren jongeling, die onder de leiding en in dienst van een ridder zich oefende in de wapenhandel.
In den beginne konden alle vrijgeborenen en behoorlijk bemiddelden schildknaap worden, doch bij een verordening van keizer Frederik II werd dit beperkt tot de zoons van ridders en tot hen, aan wie het door de keizer werd vergund. Na meestal zesjarige leertijd vond de plechtige benoeming tot schildknaap met kerkelijke ceremoniën plaats. Hij diende zijn heer vooral in alles, wat de wapenhandel en de strijd betrof. Indien zijn ridderlijke meester hem daartoe waardig keurde, ontving hij, meestal op 21-jarige leeftijd, de ridderslag. Sinds de 13de eeuw placht men de leden van riddermatige geslachten, die zelf geen ridder waren geworden, als „knapen” aan te duiden.
