Italiaans staatsman (Triëst 5 Juli 1860), was een der voorvechters van het irredentisme (z Italia irredenta) in dat gebied, dat toen onder Oostenrijks gezag stond. Van 1890 af zetelde hij zonder onderbreking in de Italiaanse kamer als lid van de republikeinse partij.
Als irredentist was hij een vijand van de Driebond, waarvan Italië met Oostenrijk en Duitsland deel uitmaakte. Van 1906 afwenste hij een toenadering tot de staatkundige constellatie, waaruit de Entente later groeide. Toen Wereldoorlog I uitbrak, zette Barzilai zijn politiek in die zin voort. Toen Italië de partij der Entente koos, werd hij, niettegenstaande zijn republikeinse gezindheid, minister in het kabinet-Salandra, en verpersoonlijkte er het irredentisme. Hij bleef ongeveer een jaar aan het bewind. In 1919 was hij een der Italiaanse afgevaardigden op het vredescongres.
