Frans fysioloog (17 Oct. 1833 ii Nov. 1886), oorspronkelijk jurist, ging te Parijs over tot de natuurkundige studies en promoveerde in 1863 op proefschrift De la greffe animale. In 1868 werd hij assistent bij Claude Bernard*, later hoogleraar in de fysiologie aan de Sorbonne.
Daar hij een verwoed politicus was, een groot vriend van Gambetta en eveneens tot de radicale partij behoorde, waarbij hij door zijn wetsvoorstel, dat in Febr. 1884 werd aangenomen, het elementaire onderwijs grotendeels de priesters ontnam, heeft hij op wetenschappelijk gebied niet zoveel gepresteerd als verwacht werd. Toch is hij een der voornaamste geleerden van zijn tijd.Bibl.: Leçons sur la physiologie comparée de la respiration (Paris 1868); La pression barométrique (Paris 1878); Notes d’anatomie et de physiologie (1867-1870); Recherches sur les mouvements de la sensitive (1870).
Lit.: Bériilon, L’œuvre scientifique de Paul B. (1887).
