is de naam, die in de kernphysica gegeven wordt aan een elementair materiedeeltje, waarvan het voorkomen nog niet experimenteel is aangetoond, doch dat in de theorie der radioactieve emissie van electronen uit de atoomkernen (z radioactiviteit) door Pauli is geïntroduceerd, ten einde de wet van behoud van energie te kunnen handhaven. Bij een gegeven kernsoort vertonen de geëmitteerde electronen nl. energieën die variëren tussen nul en een vaste maximale waarde.
Ondersteld wordt nu, dat bij deze emissie wel steeds dezelfde energie vrijkomt, nl. overeenkomende met de genoemde maximale waarde, maar dat deze volgens een waarschijnlijkheidswet verdeeld kan worden tussen het electron en een gelijktijdig geëmitteerd neutrino. Van dit neutrino zou de massa uiterst gering (veel kleiner dan die van een electron) en de lading nul moeten zijn, waardoor het aan de waarneming ontsnapt. Ter wille van de wet van behoud van draaimoment schrijft men aan het neutrino ook een draaimoment („spin”) toe, gelijk en tegengesteld aan die van het electron.
