is een decreet van paus Pius X, met gelding van 19 Apr. 1908 af, waardoor de vorm der kerkelijke huwelijkssluiting opnieuw, en wel voor de gehele Latijnse Kerk, is geregeld en de tot dan toe geldende regeling van het decreet Tametsi der Kerkvergadering van Trente is komen te vervallen. Sindsdien is o.a. voor de geldigheid niet langer vereist, dat het huwelijk ten overstaan van de eigen pastoor van een der partijen wordt gesloten; iedere pastoor kan binnen de grenzen van zijn parochie op geldige wijze bij de huwelijkssluiting fungeren.
De regeling van Ne Temere is met geringe wijzigingen door het tegenwoordig Kerkelijk Wetboek overgenomen.
