noemden de oude bewoners van Mexico diegenen van hun naburen, die dezelfde taal als zij spraken of een daarvan afgeleid dialect. Daarom gebruikt men tegenwoordig het woord nahuatl als algemene benaming voor de vroeger als Mexicaanse of Aztekische talen aangeduide dialecten.
Het nahuatl is verwant aan de dialecten die nu nog in het N.W. gedeelte der republiek worden gesproken en zelfs aan die van het Great Basin, Utah en Idaho. Het is een rijk ontwikkelde taal, die de Spaanse monniken met het Spaanse alphabet schreven. Daarbij werden zij door geleerde inboorlingen geholpen om woordenboeken samen te stellen. Zij verzamelden verder de fabels, de geschiedenis en de ceremoniën, zodat van alle oorspronkelijk Amerikaanse talen het nahuatl het beste en rijkste materiaal biedt.Lit.: P. Rivet, in Meillet-Cohen, Les Langues du Monde (Paris 1924), blz. 625-626.
