Duits oriëntalist (Neurenberg 21 Juli 1856-Neubiberg-München 19431, was vijf jaar privaatdocent te München, werd in 1891 gewoon hoogleraar in de Indogermaanse taalwetenschap aan de Universiteit te Erlangen en was van 1920-1924 hoogleraar in de Arabische taalwetenschap te München.
Bibl.: Handb. d. Avestasprache (1879); Ostiranische Kultur im Altertum (1882); Elementarbuch d. Sanskritsprache (1888); Etymologie u. Lautlehre d.
Baluci (1890); Etym. u. Lautlehre d. Afghanischen (1893) , Etym. d. Singhalesischen (1898); Literatur und Sprache d.
Singhalesen (1900); Dipavamsa u. Mahavamsa u. die Entwicklung d. geschichtl. Ueberlieferung in Ceylon (1905); Mahavamsa (Eng. vert. London 1912); Paliliteratur u.
Sprache (Strassburg 1916); Contributions from the mahavamsa to our knowledge of the Mediaeval Culture of Ceylon (Journal Greater India Soc. 1935-’38); Studiën z. Geschichte u. Sprache Ceylons (München 1941); Met Kuhn en anderen gaf hij de Grundriss d. iranischen Philologie (2 dln, Strassburg 1895 vlg.) uit.
