Deens dichter (Kopenhagen 20 Apr. 1793 - i Oct. 1874), leefde zonder vast beroep als een schoonheidszoeker. Hij trok in 1824 naar Italië en kwam eerst in 1835 in Denemarken terug.
Daar heeft hij veel gedaan voor de erkenning van Thorvaldsen’s kunst en de stoot gegeven tot het stichten van het Thorvaldsenmuseum. Hij leefde verder teruggetrokken. Zijn gedichten, het werk van een aesthetisch gemoed, munten uit door vorm en getuigen van een fijn natuurgevoel. Zijn lyrische poëzie behoort tot het poëtisch realisme en is te vergelijken met die van de Engelse „lake-poets”. Ook schreef hij enige Romeinse vertellingen in dichtvorm. Hij heeft in 1856 een bloemlezing van zijn werk uitgegeven: Digte, celdre og nye (1856).
