Letlands staatsman (Bërzmuiza, Koerland, 4 Sept. 1877), studeerde landbouwkunde, richtte in 1917 de Letlandse boerenbond op, werd in hetzelfde jaar, na de eerste Russische revolutie, vice-gouverneur van Lijfland en trad in Nov. 1918 als eerste minister-president van Letland op. In de komende jaren stond hij herhaaldelijk aan het hoofd van de regering, steunend op de conservatieve elementen onder de Letlandse boeren en burgers.
In verband met het dreigende communistische en nat.-socialistische gevaar voerde hij in Mei 1934 een staatsgreep uit, waarna hij een autoritaire regeringsvorm invoerde. Sedert 11 Apr. 1936 was hij naast regeringsleider tevens waarnemend staatspresident. In Oct. 1939 werd hij gedwongen, een verdrag met de Sovjet-Unie te sluiten, waardoor Letland geheel onder invloed van deze mogendheid kwam. In Juni 1940 volgde de militaire bezetting door de Russen, waarop Ulmanis aftrad (Juli). Hij werd in 1941 gedeporteerd en sedert heeft men niets meer van hem vernomen.
