Grieks geschiedschrijver (Olynthus ca 370 - 327 v. Chr.), bloedverwant van Aristoteles, vergezelde Alexander de Grote op zijn tocht naar Azië als zijn officiële geschiedschrijver.
Hij beschreef de daden van Alexander in verheerlijkende trant, tot hij bij hem in ongenade viel, omdat hij weigerde mee te doen aan de zgn. proskynesis, de voetval voor de koning, die Alexander naar het voorbeeld van het Perzische hof had ingevoerd en ook van de Macedoniërs en de Grieken verwachtte. Toen kort daarop de samenzwering van Hermolaos ontdekt werd, verdacht Alexander hem van medeplichtigheid; hij liet hem in boeien sluiten (327), zodat hij in gevangenschap stierf; later werd hij door de filosofen als martelaar voor de vrijheid verheerlijkt. Behalve Alexanders geschiedenis schreef hij Hellenica (een Griekse geschiedenis van 387-357), waarvan eveneens slechts fragmenten over zijn. Op zijn naam (doch ten onrechte) staat ook de Griekse Alexanderroman, die, in verschillende talen vertaald, tot een der meest gelezen boeken in de wereldliteratuur werd.Bibl.: Uitg. van de echte fragmenten en de roman door G. G. Müller achter die van Arrianus door Dübner (Paris 1866); van de echte fragm. in Jacoby, Fragmente der griechischen Historiker II (1927), blz. 631 vlgg.; van de roman door Kroll, Historia Alexandri Magni (slechts dl I, Berlin 1926).
