Frans rechtsgeleerde (Parijs 5 Aug. 1823 - 23 Febr. 1894), studeerde te Parijs, werd agrégé in 1856 en bekleedde van 18651893 een leerstoel te Parijs voor het Romeinse recht, waarover hij enige zeer fijne en diepgaande studies publiceerde. In de wetenschap en de uitlegging van het geldende Franse privaatrecht heeft hij met buitengewone begaafdheid de gedachte der historische ontwikkeling en meer aanpassing aan de practijk gebracht, in verschillende opstellen, maar vooral, sinds 1859, in zijn beroemde noten bij de jurisprudentie in de verzameling van J.
B. Sirey en in het Journal du Palais. Hij is de eerste der grote Franse „arrêtistes”, die zulk een belangrijk aandeel hebben gehad in de ontwikkeling van de rechtspraak.Bibl.: Les effets de la ratification des actes d’un gérant d’affaires (1856).
Lit.: Ed. Meynial, in: Nouv. Rev. histor. droit. 1895, blz. 780-796 (met lijst van geschriften); F. Baudet, Labbé arrêtiste, thèse Lille (1909); G. Cohendy, La méthode d’un arrêtiste au XlXe siècle: L’abbé, thèse Lyon (1910).
