Nederlands scheikundige (Amsterdam 30 Apr. 1880 - Boston (V.S.) 19 Apr. 1938), studeerde zowel scheikunde als medicijnen en behaalde in twee faculteiten een doctorstitel. Hij was privaat-docent in de biochemie te Amsterdam.
Zijn onderzoekingen bewogen zich vnl. op het gebied van de colloidchemie, vooral van de zwelling en de eigenschappen van rubber. Hij toonde als eerste aan, dat rubber bij rekking ten dele kristallijn wordt.Bibl.: Die Gesetze der Quellung. Eine biochem. u. colloid-chem. Studie, diss. (1917); Het oudbakken worden van het brood in verband met het vraagstuk van de nachtarbeid der bakkers., diss. (1917) ï Onderzoekingen naar het oudbakken worden van brood en de middelen om dit te voorkomen (2 dln, 1917); Die Röntgenspectrographie als Untersuchungsmethode bei hochmolekularen Substanzen, Kolloiden, und bei tierischen und pflanzlichen Geweben (Berlin 1934).
Lit.: Ghem. Weekbl. 36, 230 (1939).
