(Latijn: binnengedreven en binnengebrachte zaken) was in het Romeinse recht de term voor die aan de pachter toebehorende zaken, welke aan de verpachter verpand waren ter verzekering van de betaling van de pachtsom; dus bij een hoeve het vee en de slaven (invecta) en de landbouwgereedschappen (illata), bij een woning de door de huurder meegebrachte zaken. De verhuurder kan het wegvoeren van deze zaken beletten.
Het recht dat art. 1186 Ned. Burg. Wetboek aan de verhuurder en de verpachter toekent op de vruchten en op „al hetgeen op den bodem is zoo tot stoffeering van het gehuurde huis of van de gepachte hoeve, als tot bebouwing of gebruik van het land, zoo als het vee, de bouwgereedschappen en dergelijken”, stamt rechtstreeks van de Romeinse regel af.
