is een door Jung ingevoerde term. De ene mens is psychisch meer naar buiten gekeerd (extraversie), de andere meer naar binnen (introversie).
De geïntroverteerde mens laat zich bij bewuste motiveringen door geheel andere motieven leiden dan de geëxtraverteerde. De geïntroverteerde wordt zich het eerst de reactie van de eigen subjectieve natuur bewust, hij past zich in de eerste plaats aan de behoeften en eisen van het eigen wezen aan. Geen mens is uitsluitend introvert of uitsluitend extravert. Wel is het duidelijk, dat de ene mens zich als het ware thuis voelt in de meer geëxtraverteerde, de ander in de meer geïntroverteerde houding. Welke typologische verschillen ontstaan, wanneer hoofdzakelijke introversie of extraversie zich verbindt met gewaarworden, voelen, denken of intuïtie wordt door Jung in diens Psychologische Typen scherpzinnig uitgewerkt.PROF. DR H. C. RÜMKE.
